Diensten

Wat wij doen

Fred vertelt

De curator van mijn productiebedrijf had het van begin af aan al niet op mij. Hij gedroeg zich erg uit de hoogte. Hij had een volle boedel en was duidelijk op zoek naar munitie om mij te pakken. Hij legde mij woorden in de mond in gespreksverslagen die ik moest tekenen. Ernst werd mijn advocaat. Uiteindelijk heeft de curator gemeend dat ik wanbeleid heb gepleegd omdat ik de verhoging van de grondstofprijzen niet doorbelaste aan mijn afnemers. Die afnemers zijn de grote ketens die de producenten uitknijpen en doorbelasting niet toelaten. Ook had ik coronasteun aangevraagd die ik volledig moest terugbetalen omdat mijn omzetverlies net onder de toelaatbare grens zat. Hij meende dat ik die steun nooit had mogen vragen.

De curator heeft ongeveer € 100.000 aan salaris genoten voor een procedure die nooit gevoerd had mogen worden. Ik had een jaarrekening te laat gedeponeerd, dus de curator had een bewijsvoordeel. Maar Ernst heeft de rechter haarfijn uitgelegd dat het faillissement het gevolg was van corona-perikelen en prijsverhogingen door de Oekraïne oorlog. Genoegdoening haalde ik uit het feit dat de rechter ook niet snapte dat de curator deze procedure was gestart. Ernst heeft mij altijd het vertrouwen gegeven dat de curator een kansloze zaak had en ging er bevlogen in!

Erik vertelt

Mijn bouwbedrijf ging na 23 jaar failliet. In de voorbereiding heb ik Corine als advocaat in de arm genomen. Zij legde mij uit waar ik rekening mee moest houden. Ik kan heel goed bouwen, maar van faillissementen heb ik geen verstand. Ik kreeg te maken met een onsympathieke curator die op iedere slak zout legde. Alle antwoorden legde ik aan Corine voor. Eerst bleef zij op  de achtergrond. Maar de curator bleef maar met meer vragen komen. Zijn vragen deden het lijken alsof hij gewoonweg niet wist waar hij het over had. Gek werden we ervan. Hij was echt op zoek naar munitie om mij als bestuurder aansprakelijk te stellen. Hij kwam met insinuaties van wanbeleid, terwijl toch duidelijk was dat het faillissement veroorzaakt was door de stikstof-crisis en het faillissement van een grote debiteur. Op een gegeven moment heeft Corine de curator geschreven dat we klaar waren met beantwoording van zijn vragen. Meer antwoorden ging hij niet krijgen. Ik had dat zelf nooit gedurfd. Merkwaardig genoeg hoorden we vervolgens een half jaar niks meer, tot Corine in zijn laatste faillissementsverslag las dat hij geen bestuurdersaansprakelijkheid had geconstateerd. Ik heb volledig op Corine gebouwd en vertrouwd en zij heeft mij er in een spannende periode doorheen getrokken en de curator terug zijn hok in zijn hok geduwd.

Lisette vertelt

die had in de twee maanden voorafgaand aan het faillissement nog 10 bestellingen bestelling gedaan en afgeleverd gekregen van tezamen bijna € 500.000 euro. Die facturen stonden natuurlijk nog open. Ik en mijn CEO hadden hier een heel slecht gevoel bij. Het kan niet anders dan dat de klant bij de bestelling al wist dat hij de facturen niet kon betalen. Na zoeken op internet kwam ik bij Ernst uit. Hij legde uit wij een peilmoment moesten gaan bewijzen. Dat is het moment dat de klant wist dat een faillissement niet meer te voorkomen was.  Ernst is naast advocaat zelf ook curator. Hij interpreteerde de faillissementsverslagen en is met de curator gaan praten. Vraag niet hoe, maar met de nodige moeite heeft hij het bewijs gevonden dat de klant vijf weken voor het faillissement informatie had ingewonnen over een faillissement en toen is opgehouden schuldeisers te betalen. Hij betaalde alleen nog de schuldeisers die hij nodig had om projecten voort te zetten en om door te starten. Zes bestellingen waren van na die datum. In een procedure tegen de bestuurder werd circa € 300.000 als schade toegewezen. Ik en mijn CEO hadden dat nooit durven dromen.